Ubice Kneleta, Kundaka, Žuće, Goksija i Šuce i dalje nisu nađene (FOTO)

Devedesete godine prošlog veka u Srbiji, a posebno mesec oktobar, ostaće upamćene po brojnim krvavim obračunima i ubistvima, uglavnom u prestonici, od kojih mnoga do danas, posle više od tri decenije, nisu rasvetljena, a počinioci su, nažalost, nikada nisu identifikovani niti uhapšeni i procesuirani.

Uskoro će se navršiti 32 godine od ubistva Aleksandra Kneževića Kneleta, žestokog momka i prijatelja Đorđa Božovića Giške, Branislava Matića Belog, Branislava Lainovića Dugog, Gorana Vukovića, koji je nasilno likvidiran 28. oktobra 1992. godine u hotelu “Hajat”. . . Ni naručilac ni izvršilac (ili više od jednog, a vjeruje se da ih je bilo dvoje) nisu otkriveni, a po svemu sudeći nikada neće biti, tako da će ubistvo vjerovatno zauvijek ostati neriješeno.

Knele je ubijen sa tri hica iz pištolja sa prigušivačem u apartmanu 331 hotela Hyatt. Tvorac čuvene dizel generacije “žestokih momaka” ležao je na stomaku, a na ogledalu je krvlju ispisana poruka “broj 1”, koja do danas nije dešifrovana. U trenutku kada je ubijen, imao je 5.000 njemačkih maraka u gotovini i zlato u vrijednosti od oko 80.000 maraka. Ništa nije oduzeto.

Na Kneletovu sahranu došlo je nekoliko hiljada ljudi, a u dnevnim novinama izašle su čak 162 čitulje posvećene njemu. Poslednji put je ispraćen pesmom “Tiha noć”, koju je Džej Ramadanovski sa suzama u očima otpevao “za velikog prijatelja”, pred više od 35.000 ljudi, na koncertu u Velesaju. , dok je publika glasno skandirala Kneletovo ime.

Ubistvo generalnog sekretara Jugoslovenske levice Zorana Todorovića Kundaka prva je likvidacija za koju su vlasti bivše SR Jugoslavije svojevremeno tvrdile da ima “političku pozadinu”.

Prošlo je tačno 27 godina od kada je Todorović, 24. oktobra 1997. godine, likvidiran ispred zgrade “Beopetrola” na Novom Beogradu, gde je bio direktor. Iza ovog brutalnog zločina, koji je izazvao šok u tadašnjoj Saveznoj Republici Jugoslaviji, ostala je samo tajna – ni počinilac ni nalogodavac nikada nisu otkriveni.

Foto: Facebook/Legende devedesetih

Todorović se, nakon što ga je vozač dovezao u “Beopetrol”, sreo sa Sinišom Milenkovićem, komercijalnim direktorom tog preduzeća. Dok su razgovarali, prišao je mladić u crnoj jakni i šeširu “fantomka” i ispalio četiri hica u Todorovića, a Milenković je teško ranjen i ostao invalid.

Očevici su ubicu opisali kao tamnoputog mladića visokog oko 170 cm, koji je nakon zločina pobjegao prema obližnjem gradilištu. Vozač je pokušao da ga prati, ali je ubica pucao iz “heklera” i uspeo da pobegne.

Fotografija: Printscreen

O ubistvu se dugo spekulisalo, tražeći motive u političkom i poslovnom planu. Pomenuta je i Todorovićeva bliskost sa Mirjanom Marković, suprugom Slobodana Miloševića. Ipak, istraga je naginjala Todorovićevom poslovnom uticaju kao mogućem motivu, posebno u trgovini naftnim derivatima.

Podsetimo, Miladin Suvajdžić, poznatiji kao Đura Mutavi, svojevremeno je kao svedok saradnik u Specijalnom sudu u Beogradu izjavio da je za ubistvo Kundaka, između ostalih, odgovoran i “zemunski klan”. Istraga o likvidaciji Todorovića, uprkos Suvajdžićevoj izjavi, nikada nije pokrenuta.

Foto: Facebook/Legende devedesetih

Zoran Dimitrov Žuća bio je jedan od najupečatljivijih likova iz kultnog dokumentarca „Vidimo se u čitulji“. Međutim, kao i većina glumaca tog filma, nije poživio dugo nakon premijere. Ubijen je 6. oktobra 1996. godine oko 20 sati između Glasinačke i Vladimira Tomanovića na Konjarniku, gdje su ga pogodila četiri hica. Nije bilo svjedoka ovog zločina. Njegovi prijatelji iz “voždovačkog klana” bili su sigurni da je Žuću ubio neko kome veruje, jer te večeri nije na sebi imao pancir ili pištolj od kojeg se nije rastajao. Ubica, kao ni naručilac, nikada nisu pronađeni, ali se pričalo da je Žuči glave prišao njegov “prijatelj” koji ga je namamio pejdžer porukom, a da su neposredni izvršioci iz Novog Pazara, a sve zbog droge. . -povezan posao.

Goran Radulović Goksi, Beograđanin, poreklom iz Crne Gore, bio je blizak saradnik Vuka Draškovića, dok je njegov Srpski pokret obnove bio na vlasti u Beogradu, a privatno je bio suvlasnik teretane u gradskom sportskom preduzeću „Taš“. .

Član Draškovićevog obezbeđenja poginuo je u zasedi 26. oktobra 1999. godine na Dorćolu, kada je nepoznati napadač ispalio pet metaka u njega dok je sedeo u svom automobilu BMW ispred ulaza u zgradu. Komšije su svjedočile da je napadač istrčao iz mraka, prišao automobilu sa desne strane i pucao kroz prozor suvozača. Svih pet hitaca pogodilo je Goksija u glavu.

Fotografija: Printscreen

Nakon zločina, napadač je pobjegao kroz prolaz između zgrada, odakle mu se gubi svaki trag. Prema izjavama očevidaca, koji su sa prozora vidjeli ubistvo, bio je visok oko 180 centimetara, između 25 i 30 godina, a na glavi je imao kapu. Čekanje na Dorćolu povezano je i sa napadom na SPO, nakon pokušaja atentata na Draškovića na Ibarskoj magistrali 3. oktobra 1999. godine, kada je Veselin Bošković, direktor Direkcije za gradsko građevinsko zemljište u Beogradu, i brat Danice Drašković. Ubijeni su šef obezbjeđenja lidera SPO Zvonka Osmajlića, tjelohranitelji Vučko Rakočević i Dragan Vušurović Gaga.

Šabana je ubio njegov kum, a Crna Jasmina

DEJAN Marjanović Šaban je bio nekrunisani kralj zločinaca Zvezdare. Završio je građevinsku školu, imao trgovačku firmu, lepe automobile, lepe devojke… Dovođen je u veze sa mnogim poznatim pevačicama, među kojima je i Svetlana Veličković, što je uvek negirao.

Poslednji intervju koji je dao pre nego što je ubijen:

Foto: Facebook/Legende devedesetih

– Pokušali su da me ubiju jutros! Ne znam kako, ali sam ostao živ. Saznaću ko je pucao, ali me više zanima: Zašto? Čudno je vrijeme na ulici, djeca šetaju s pištoljem za pojasom, čekajući nekoga koga poznaju da puca. Plašim se samo da će oni zgodni momci postati poznati zbog mene mrtvih. Ali to je loša slava. Danas vještina nije nikoga ubiti, a veličina je ostati živ. Biću daleko sutra. Idem u Ameriku. zdravo…

Međutim, dva sata kasnije, 18. oktobra 1994. godine, ubijen je. Imao je samo 23 godine. Njega je hicima iz revolvera ubio maloletni kum Aleksandar Paunović (15), poznatiji kao Mali Paun, ispred ulaza u zgradu u kojoj je živeo u Bulevaru kralja Aleksandra. Sedam dana nakon ubistva, Paun se predao policiji, a sedam godina kasnije osudila ga je njegova verenica Jasmina Antonijević, koja je ubila i svog dečka Milana Tomovića, zbog čega je uhapšena 2014. Tada je postala poznata u medijima kao Crna Jasmina. Za Malog Pauna dobila je šest, a 2016. godine za Tomovića je osuđena na 13 godina zatvora.

Foto: Facebook/Legende devedesetih

U Šuču je ispaljeno 20 metaka

PROŠLO JE 28 godina od ubistva Nebojše Đorđevića Šuce (28), jednog od vođa navijača Crvene zvezde i pripadnika Arkanine Srpske dobrovoljačke garde, koji je ubijen u oktobru ispred svoje kuće u Zemunu. 12, 1996. Izboden je dok je parkirao auto. Više od 20 metaka pogodilo ga je u glavu. Motiv ubistva, kao i počinioci, do danas su nepoznati.

Rođen je u Leskovcu, ali je detinjstvo proveo u Beogradu, a iz tog vremena datira i njegov nadimak koji je dobio jer mu je otac bio obućar. Od malih nogu je pokazivao hrabrost na ulici, nije se ustručavao ni sa kim se tući. Sa ovim adutima se probio do tribina i postao vođa navijača. Početkom devedesetih pridružio se Srpskom četničkom pokretu Vojislava Šešelja, gde je bio potpredsednik, a kada je osnovana Srpska dobrovoljačka garda, odmah joj se pridružio. Bio je na ratištu, gdje je ranjen i stekao čin pukovnika.

Njegova udovica Aleksandra se kasnije udala za Milorada Ulemeka Legiju.